ПИСМО ДО И.И.

Како одговор на една стара песна
https://www.facebook.com/notes/181694161656/

Што да ти кажам пријателе
Тивко е тука
Тишина во која нема примеси
Едноставна и погубна
Убиствена како студ јануарски во доцна пролет
И само бездни
дупки се отвораат
околу мене
колку постара сум
се удолу
ништо угоре
И ни еден сон
и ни една стварност
не е сосема вистина
и ни еден стих
сосема нов
сосема мој

Што да ти кажам пријателе
Тивко е тука
тука никој не плаче наивно
ревам сама до липање
викам гласно
викам лудо
трескам по ѕидовите
корнам од стаклата
ама не се слуша
херметичко е моето мало дувло
не влегува ни зрак
а и не ми треба
учам да не дишам
учам да не мислам
учам да не љубам
оти така треба