ОПСЕСИЈА

Пак ли вие мисли во мојата фотелја

Пак ли исти

Исто мрачни

Како невидлив недопирлив зрак

Пак ли за Dark

Пак ли во иста форма

Со букви црни

Пак ли така без цел

Без смисла и точка светла

Пак ли буквите од тоа име

D A R K

Како повторлив рефрен

Птичјо гракање

А јас ко некој луд поет

Ко Едгар Алан По

Сосем сама ко тој

Исплашена ко птица

Исплашена од мрак

Од мрачното име

И претчувствата бројни

Претчувства вѕидани во мрак

Љубовни можеби

Нејасно е сега

а ја нема

Ни љубовта

Ни Dark

само мојот гракнат мрак